YÖRÜKLER VE VERGİ
Osmanlı, yükseliş dönemine değin yörüklerden vergi alınmazdı.

Onlardan vergi yerine alınan paralar sadece Mekke, Medine gibi kutsal şehirlerin bakım, onarım ve imar işlerinde kullanılırdı. Çünkü kazançlar içinde en helali yörüklerinkiydi. 

Hilesiz, hurdasız, saf ve doğadan. Anadolu’nun çoğu yerinde esnaf ve hacıya gideceklerin elindeki parayı çoban parasıyla değiştirme adetini duyunca şaşırmıştım. Bundanmış meğer. Özgürlük, cesaret ve vatan tutkusu. 

Yörüklerde ağa yoktur, beylik vardır. Türk gelenek ve göreneklerini  yüzyıllardır sürdürürlar. Malları candan evleri kıldandır. Binlerce yıl ağasız, şıhsız kimseye boyun eğme  gereği duymadan yaşarlar. 

 Kendi işini kendi gören, kimseye eyvallahı olmayan bireyler olan yörüklerin bu duygusunun nesilden nesile geçerek bugünlerde hâlâ kendisini koruyor olması tesadüf değildir. 

Yörüklerde birey olma, bağımsız olma tutkusu doğanın bir armağanıdır. Aşılmaz bir dağ gibidir yörüğün özgürlük tutkusu.

Binlerce onbinlerce yıl doğayla yaban hayatıyla birlikte zor koşullarda yaşamış olmak cesaret ister. Nesilden nesile aktarılan korkusuzluk duygusu da bu Türk milletine verilmiş bir lütuftur.

Vatan, ille de vatan. Bütün Turan soylulara Oğuz boylulara verilmiş bir armağan. Binlerce yıl o dağ benim bu yayla senin, koşuşturan tapusuz insanların vatanı namus bilmesi nesilden nesile geçmiş kalıtsal bir durumdur.

Osmanlı iflas ettikçe yörükleri dağdan indirip çok vergi almaya başlayınca Yörükler isyan eder. “Ferman pdişahın dağlar birimdir,” der Dadalıoğlu. Hem dağların hem de yurdun öz koruyucusu olan yörükler dikbaşlıdır. Egede haksızlığa baş kaldıran efelerin tümü yörüktür. “Osmanlıdan dost olmaz,” sözü de yörüklere aittir.

Kurtuluş Savaşında da en önde savaşan, Atatürk’ün de çok güvendiği kişiler Yörüklerdir. Atatürk'ün:" Toroslarda hâlâ yörük çadırı varsa umut tükenmez, demesinin kökeni de onlara olan güvenidir.
Mustafa Kemal Atatürk bir yörük çocuğuydu. Özgürlük ve bağımsızlık duygusu, cesaret, vatan tutkusu tesadüf değildir.