Bu ne acı dolu bir hayat hikayesi!

61 yıl önce bir düğünde göstermelik hediye verdiği için eşi tarafından bilekleri tırpanla kesilen Ayşe Gökkaya'nın hayatı, yoksulluğun da eklenmesiyle yıllanmış bir çileye dönüşmüş. İşte eşinin cehalet ve hırsı yüzünden hayatı zehir olan Ayşe teyzenin acı dolu hikayesi:

Manisa'nın Saruhanlı ilçesine bağlı Taşdibi köyünde yaşayan Ayşe Gökkaya (82), eşi Mehmet Ali Görmez ile 61 yıl önce evlendiklerini belirterek, evliliklerinin 8'inci ayında ellerini kaybetmesine neden olan acı olayı yaşadığını söyledi.

Eşinin suçsuz yere ellerini tırpanla kestiğini ve çok zor günler yaşadığını ifade eden Ayşe nine, başından geçen olayları şöyle anlattı:

"Evleneli 8 ay olmuştu. Komşumuzun kızı evleniyordu. Düğünden ö nce çeyizlik eşyalar gelin ile damadın oturacağı eve yerleştirilmeye başladı. Ben de kayınvalidemin rızasıyla evden ikişer metreden oluşan iki parça basma alıp gelin evine götürdüm. Düğünden sonra geri alacaktım. Bizim buralarda adettir, düğünlerde göstermelik hediye götürülür. Düğün bitince geri alınır. Bu sebepten dolayı eşim bana çok kızdı. Bir kaç gün sonra düğün oldu. Pazar günü gelinin baba evinden çıkacağı saatlerde, eşim eve gelip beni tarlaya götürmek istediğini söyledi. Bana kötü bir şey yapacağını anlamıştım. Hava da ç ok soğuktu. Tarlaya gitmek istemedim ama fazla direnemedim. Tarlaya gittiğimizde, bana hediyeyi hangi elimle verdiğimi sordu. Sağ elimle verdiğimi söyleyince, sağ elimi tırpanla bileğimden kesti. Ben de sol elimi uzatıp, 'Bunu da kes, tek başına bu ne işe yarayacak' dedim, sol elimi de kesti."

Bu acı olayın ardından eşinin tutuklanıp hapse gönderildiğini, kendisinin ise bir süre hastanede tedavi gördüğünü dile getiren Gökkaya, o tarihte yeni evli oldukları için çocuklarının olmadığını, kendisinin de bir daha evlenmediğ ini kaydetti. Aradan 24 yıl geçtikten sonra 1973 yılında eşinin hapisten çıkıp köye döndüğünü belirten Gökkaya, yeğeninin cezaevinden yeni çıkan kocasını tüfekle vurup öldürdüğünü söyledi.

Üzerinden 61 yıl geçmesine rağmen bu olayı hatırlamak istemediğini, zaman zaman hatırlasa da gözlerinin yaşardığını ifade eden Ayşe nine, "Çok zor günler yaşadım. Ancak asla yılmadım. Ellerim olmadığı halde kendi işimi kendim yapmaya çalıştım. Dağdan kekik, mevsimine göre incir gibi meyvelerden toplayıp Saruhanlı ve Manisa'daki pazarlarda satarak geçimimi sağladım. Zaman zaman kardeşlerim yardımcı oldu. Kaymakamlıktan da yardım alarak Allah'a şükür bu yaşıma kadar kimseye muhtaç olmadan yaşadım" diye konuştu.

Köyde kendisine ait evin yıkılma tehlikesi altında olduğunu, bu nedenle de bir süredir kuzeni Necati ve eşi Sıdıka Güngör'ün yanında yaş adığını kaydeden Gökkaya, onlara yük olmak istemediğini ancak gidecek başka yerinin olmadığını ifade etti.

Evinin onarılmasını isteyen Ayşe Gökkaya, bir çamaşır makinesiyle iki çekyat ve divana ihtiyacı olduğunu da kaydederek, söz konusu ihtiyaçlarını karşılayacak bir hayırsever beklediğini sözlerine ekledi.
(AA)