Yazar, Mehtap Şafak'ın üçüncü kitabı; Şey, Feniks Yayınevi'nden çıktı.
Şafak’ın yeni romanı Şey, beş farklı karakterin çocukluk travmalarının, erişkinlik dönemine yansımalarını ve geçmişleriyle yüzleşme süreçlerini cesur bir dille anlatılıyor. Doğu ve batı edebiyatını harmanlayan yazar, “Ahlâksızlar ülkesinde, ahlâklı olmaya çalışanların” hikâyesini, birbirinden ilginç karakterlerin çarpıcı diyalogları ile edebiyat severlerle buluşturuyor.
MEHTAP ŞAFAK / ŞEY – ALINTILAR
Hâlâ duruyor cebimde, ilk ışıkta karanlığı yenecek son bilye. (Sayfa 5)
Alışagelmiş yalanlarla nefes alan topluma gerçekleri solutmak imkansızdır. (Sayfa 9)
Şiddet, güvensizlik ve sevgisizlik tembih edilmişti bilinçlerine. Aile tarlamıza korkuluk dikilmiş gibi ne sevgi kuşu kondu ne de güven! (Sayfa 10)
Neden küsersin ki hayale? Kuran da sensin, kıran da. (Sayfa 34)
Hiçbir kelimeyle birleşmeyen “Şey” gibi hissettim kendimi. Birleşirsem yazım hatası gibi yazgı hatasına dönüşecektim. Özetle “Şey” kelimesinin vücut bulmuş hali gibi yapayalnızdım. (Sayfa 48)
Allah doyum verirse mutluluk verir. Doyum olmayan gönül viran oluverir. Doyuma ulaşan hamt eder, rızkını bilir, şükreder. Doyumsuzluk yokluktan değil, çokluktandır. (Sayfa 60)
İnsan aslını bulunca kendini zorlar mı? Ancak kendini bulduğunu sanırsan zorlanırsın. Özümüz yormaz bizi. (Sayfa 71)
En güzel mevsim sevdiğinle yaşadığın mevsim. (Sayfa 87)
Ah şu geçmişin izleri, ne yana dönsen kanar (Sayfa 91)
Yarınımızın hasadı dünümüzden belli. Hiçbir dönem çocukluğumuz kadar etkili değil. En verimli, en geçirgen, en edilgen dönemin sonunda, yetişkinlik yıllarında toprağına ekilenleri biçiyorsun. O dönemde çamurun karılıyor, büyüdükçe ona göre kurumaya başlıyorsun. (Sayfa 102)
Zaman dedikleri saatin gösterdiğinden başka bir şey. (Sayfa 110)
Koparılmadan kopmak, idam firarının intihar etmesi gibidir! (Sayfa 131)
Mekruh geçmişi olanın, istikbali olur mu? (Sayfa 147)
İnsanı insan eden unsurlardan biri de mutluluğa ve doyuma giden birçok mekruh yolu mubah saymasıdır. (Sayfa 167)
Kalbin bugün bildiğini, akıl yarın anlayacak, demek ki vakti gelen illaki kalpten bakacak. (Sayfa 169)
Eskiden cevaplarım vardı, şimdiyse sorularım. Cevabım yaşadıklarımaydı ya da sebeplerime. Zamanla anladım ki önce soru sormalı insan, sonra cevaplamalı. (Sayfa 194)
Hayatın kurbanı olmayı reddedip, kendi hayatımızın kahramanı olabiliriz. (Sayfa 195)
İnsan kaybettiklerini özler, vazgeçtiklerini değil (Sayfa 196)
