Ataşehir’de ŞEB-İ ARUS Törenleri Yapılacak

1273 yılında Konya’da bir çağrı. Zaman ikindi, günlerden 17 Aralık’tır. Hasta yatağındaki bir kutlu zatın, takatsiz bedenine rağmen Hz.Azrail’e seslenmesidir bu ağrı. ‘ Piştera piştera can-ı men, Peyk-i der-i Hazret-i sultan men’ der. ‘Beri gel, biraz daha beri gel. Ey benim canımı hakiki sevgiliye götürecek olan sevgili, daha beri gel.’ Ve bir güvercin uçar gökyüzüne bembeyaz kanatlarıyla, sevgiliye, en sevgiliye kavuşmak heyecanıyla. 

Bedeni bir zindan, gönül kuşunu hapseden bir kafes olarak gören, Hz. Azrail’i bu dünyadan O’nun hakiki sevgiliye götürmek için bir elçi olarak kabul eden Hz. Mevlana, ölümü bir vuslat, Sevgiliye kavuşmak olarak kabul etmiş, bugünü ise ‘düğün’ olarak nitelendirmiştir. Bizlere düşen ise, bunu bir anma olarak görmekten çok, O’nu anlamaya çalışmak başlı başına. Sevmenin yolunda olduğunu anlamak. 

Mevlana’yı sevmek ise O’nu anlamaktan geçiyor. Anmanın bir vesile, anlamanın bir gaye olması gerekiyor. Şeb-i Arus, O’nu anlamaya çalışmak. Bunun yolu, eserlerine ve sözlerine bakmaktan geçer. Bunun için aşk lazımdır. Bu gece de Hz.Pîr'in aşk gecesidir. Şeb-i Arus etkinlikleri de hem Hz. Mevlana'yı hem de yolun ta kendisini anlamak için bir vesiledir.